به کار بردن لفظ امام در فرهنگ حکومت اسلامي در زمان غيبت امام معصوم براي شخص ولي فقيه ناشي از همان نقش ائمه معصومين عليهم السلام در اداره و رهبري جامعه اسلامي زمان حضور خود حضرات در بين مردم است. اگر خداوند در تمام زمان ها زمين را خالي از حجت خود بر مردم نگذاشته است، و اين حجج پروردگار هم از هدايت تکويني تا هدايت امور جاريه حکومت اسلامي را بر عهده داشته اند، امروز هم قطعا هدايت تکويني تمام کائنات توسط حضرت وليعصر عجل الله تعالي فرجه مقدر مي گردد، منتها بنا به همان فلسفه غيبت و معرفي فردي به نام ولي فقيه که در روايات متعددي از خود حضرات معصومين مشخصات ولي فقيه تبيين شده است، ايشان هم دقيقا جانشين امام معصوم در امور اداره جامعه اسلامي مي باشند و بدون اذن ولي فقيه هيچ کدام از ارکان حکومت اسلامي هم مشروعيت نخواهند داشت. لذا مناسب به نظر مي رسد به دليل تاکيد خود حضرات آل الله به رجوع شيعيان به فرد آگاه به دين و زمان (ولي فقيه) در زمان غيبت امام زمان و انجام برخي مسئوليت هاي الهي ايشان توسط ولي فقيه، از باب همين رهبري و اداره جامعه اسلامي لفظ امام را براي شخص ولي فقيه هم به کار ببريم تا هميشه يادمان باشد ايشان توصيه شده همان ائمه اطهار عليم السلام هستند. البته اين لفظ تنها به همين منظور است و تعصب خاصي نسبت به لفظ امام وجود ندارد.