انا لله و انا الیه راجعون

حادثه‌ی جانگداز سقوط هواپیما که در آن، دهها جان عزیز و دل وفادار از جامعه‌ی رسانه‌یی و نظامی کشور از دست رفتند، اینجانب را نیز همانند خانواده‌های عزادار و عموم ملت ایران داغدار کرد.

جوانان خدوم و ارزشمندی که در این حادثه ی مصیبت بار، پرکشیدند، خاطره‌های به یاد ماندنی از خدمات خود را در حافظه‌ی همکاران و آشنایان خود به جای گذاشته‌اند. پاداش آن تلاشهای باارزش، امروز که ارواح آزاد شده‌ی آنان در پیشگاه پروردگار رحیم قرار گرفته، توشه‌ی گرانبهایی است که همه به امید آن و بخاطر آن زندگی می کنیم. اینجانب به خانواده‌های مصیبت دیده‌ی این عزیزان و نیز به همه‌ی همکاران آنان و به عموم ملت ایران تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند متعال رحمت و مغفرت برای همگان و صبر و اجر برای بازماندگان و شفای عاجل برای بیماران و مجروحان این حادثه مسالت می‌کنم.

این داستان رو تازه از یکی از دوستان دیدم.

ناگهان زییینگ تلفون صداش بلند می شه و بهت می گن علی آقا تب کرده و فردا نمی تونه بره منطقه و لطفا تو جاش برو . تو هم از خدا خواسته ساکتو می بندی و مسواکتو می زنی و سر ِ ساعت 9 می پری تو رختخواب که فردا خواب نمونی ( حالا همه ی فکرا جز سفر ِ فردا و ذرت بخارپز که بدجور هوس کرده ای از مخت پریده ... )

چمباتمه می زنی زیر ِ نرمای پتو و گرمای رختخواب خمارت می کنه و...