وقتى جنگ تحمیلى شروع شد، مردمِ ما مشغول کارهایشان بودند. تا احساس تهدید شد، جوان از دانشگاه، از بازار، از کارخانه، از روستا، از شهر، از داخلِ زندگیهاى راحت، بیرون آمد و به استقبال خطر رفت، براى دفاع از هویت خود؛ «فمنهم من قضى نحبه و منهم من ینتظر»؛ عده‏اى شهید شدند، عده‏اى جانباز شدند، اکثریت عظیمى هم هنوز هستند - توى صحنه‏اند - و روزبه‏روز بیشتر مى‏شوند.

من گفته‏ام، تأکید مى‏کنم بر این معنا و با یقین این را عرض مى‏کنم که: جوانِ امروز - جوانِ نسل سوم - در آمادگى خود و شجاعت خود و غیرت خود براى دفاع از هویت دینى و انقلابى خود، از جوانِ نسل اول - که در دوره‏ى جنگ تحمیلى و دفاع مقدس حضور داشت - هیچ کمتر نیست، شاید هم جلوتر است. این است حقیقت آن انقلابى که جوشیده‏ى از ایمانهاى مردم و اعتقاد مردم و خواست حقیقى مردم است. حالا چهار نفر آدمِ دلداده‏ى به بیگانه یا پول‏گرفته‏ى از بیگانه - همه‏شان یکجور نیستند - بیایند یک چیزى بگویند، اما واقعیت قضیه این است. واقعیت قضیه این است که انقلاب، مال مردم است، مردم انقلاب را مال خودشان مى‏دانند، از انقلابشان خشنودند، چون مى‏بینند که راهِ رسیدن به سعادت، به نیکبختى، به درجاتِ عالىِ انسانى - از لحاظ مادى و معنوى - راهى است که انقلاب به آنها نشان مى‏دهد، که راهِ اسلام است؛ راه تعالیمِ نجات‏بخشِ اسلام است.