برادران و خواهران عزیز من! انقلاب ما فقط این نبود که یک حکومتى برود، یک حکومتى بیاید قدرت را به جاى او در دست بگیرد. مسئله این نبود. اگر این بود، ملت با این فداکارى چرا وارد میدان بشود؟ خوب، دو گروه با هم رقابت مى‏کنند؛ یکى مى‏آید علیه آن یکى. مثل اینکه مى‏بینید در کشورهاى دیگر؛ وارد میدان میشوند، میزنند یا میبرند یا میبازند. اینى که یک ملت با همه‏ى وجود، با همه‏ى تن و جان، با همه‏ى توان، با جوانش، با مالش وارد میدان میشود، این معناش این است که این حرکتى که دارد اتفاق مى‏افتد، فقط دست به دست شدن قدرت بین دو گروه نیست؛ این یک تحول عظیم، متوجه و معطوف به یک سلسله آرمانهاى مردمى و ملى است؛ معناش این است.

انقلاب ما یک آرمانهائى را ترسیم کرد. مردم مؤمن ما وقتى به هدایت دین خودشان نگاه کردند، دیدند این آرمانها همان چیزهائى است که به آن نیاز دارند. لذا در راه او حرکت کردند؛ جوانشان را هم دادند، جانشان را هم دادند، مالشان را هم دادند، پاش ایستادند. ما میخواهیم به این آرمانها برسیم. این آرمانها چیست؟ اگر در یک جمله بخواهیم این آرمانها را بگوئیم، «جامعه‏ى اسلامى» است. ما امروز در راه جامعه‏ى اسلامى داریم حرکت مى‏کنیم.

برادران و خواهران عزیز من! مردم عزیز یزد! ملت عزیز ایران! اگر بخواهیم به آن آرمان برسیم، احتیاج دارد به اعتماد به نفس. باید بگوئیم میتوانیم؛ همچنانیکه تا امروز آن کارهائى را که اراده‏ى ملى به آن تعلق گرفت، توانستیم انجام بدهیم. مگر شوخى بود در یک کشورى که زیر فشار استکبار و استعمار است، فاسدترین حکومتهاى جهان بر آن حکومت میکند و شرق و غرب عالم، منافعشان را در حکومت آن خاندان منحوس مى‏بینند، این خاندان را به زیر کشیدن؛ بنیاد پوشالى حکومت سلطنتى موروثى را بکلى از بین بردن؛ یک نظام مردمى، متکى به آراء ملت، متکى به عواطف مردم، در یک چنین کشور استبدادزده‏ى در طول قرنهاى متمادى به وجود آوردن؛ این کار شوخى است؟! این کار را ملت ایران کرد. امروز در این منطقه، هیچ کشورى از لحاظ اتکاء به آراء و عواطف مردم، به جمهورى اسلامى نمی رسد.

انسان غصه میخورد که بعضیها به خاطر ملاحظات سیاسى - ملاحظات جناحى باید بگویم - جورى حرف میزنند که گوئى در این مملکت دموکراسى، مردم‏سالارى نیست. این بى‏انصافى است. بیست و هشت سال است که این ملت هر سال به طور متوسط یک انتخابات دارد؛ انتخابات آزاد، انتخابات از روى عقلانیت، انتخابات با حضور گسترده‏ى مردم، داراى نوسان، با حضور گرایشهاى مختلف. چرا براى دلخوشى دشمنانمان که سعى میکنند انکار کنند وجود دموکراسى در سایه‏ى اسلام را و مرتباً منفى‏بافى میکنند، ما هم همان حرفهاى آنها را تکرار کنیم؟

ملت ایران با اعتماد به نفس خود این بناى مبارک را گذاشت؛ توانست مردم‏سالارى را به وجود بیاورد، آن هم با یک شیوه‏ى تازه و بى‏سابقه؛ مردم‏سالارى دینى. در همه‏ى جاى دنیا دموکراسیها در یک چهارچوب قرار دارند. هیچ جا وجود ندارد که یک دموکراسى‏اى باشد، اما به وسیله‏ى یک چهارچوب و یک هدفگذارى خاصى هدایت نشود؛ یا به وسیله‏ى احزاب است، یا به وسیله‏ى دستگاههاى قضائى است، یا به وسیله‏ى دستگاههاى خارج از دستگاه قضائى و اجرائى است. همه جاى دنیا اینجور است. ما این چهارچوب را اسلام قرار دادیم؛ چون ملت ایران ملت مسلمانند؛ چون ملت ایران مؤمنند. این شد مردم‏سالارى دینى، مردم‏سالارى اسلامى.

علت اینکه ملتهاى مسلمان از کشورهاى دیگر، به چشم عظمت به ملت ایران نگاه میکنند، این است که ملت ایران اولاً جرئت کرد وارد میدان بشود و نظام حکومتى جرئت کرد به مردم میدان بدهد و بعد هم یک معناى خاصى، یک شکل خاصى، صیغه‏ى خاصى از مردم‏سالارى را که دنیا او را نمیشناخت، در دنیا مطرح کرد؛ مثل پرچمى در دست گرفت.

همه جاى دنیا ملتها و دولتها تحت تأثیر هوچى‏بازیهاى تبلیغاتى دشمنانشان قرار میگیرند؛ ملت ایران تحت تأثیر هوچى‏بازیها قرار نگرفت. در قضیه‏ى مردم‏سالارى دینى، در بسیارى از قضایاى دیگر، در مسئله‏ى زنان، در مسئله‏ى شیوه‏هاى معمول ما در سیاست خارجى، در ارتباطمان با قطبهاى قدرت جهانى، در هیچ کدام از اینها، ملت ایران به خاطر هوچى‏بازیهاى تبلیغاتى منفعل نشد؛ راه خودش را عوض نکرد، بعد از این هم همین خواهد بود. من میگویم این اعتماد به نفس را ملت ایران باید حفظ کند.

یکى از نشانه‏هاى این اعتماد به نفس، قدم گذاشتن ملت ایران در میدانهاى کشفیات علمىِ سطح بالاست، یکى‏اش مسئله‏ى انرژى هسته‏اى است که حالا در دهان همه‏ى مردم ما هست؛ اما فقط این نیست؛ در بخشهاى بسیار حساس، بسیار دقیق، بسیار نو، جوانان ما، دانشمندان ما، برجستگان ما وارد میدان شدند، کارهاى بزرگ انجام دادند؛ همین مسئله‏ى سلولهاى بنیادى، کشف داروهاى جدید و بى‏سابقه براى برخى از بیماریهاى صعب‏العلاج - که اعلان کردند، بعد هم باز ان‏شاءاللَّه اعلام خواهند کرد - در مسائل گوناگون. ایرانى استعداد خودش را به میدان آورد و اعتماد به نفس نشان داد و پیش رفت و بعد از این هم پیش خواهیم رفت.

فاصله‏ى ما را با دنیا از لحاظ علمى در طول دهها سال گذشته، که سالهاى رشد دانش در عالم بود، افزایش دادند؛ اما به فضل الهى ما این فاصله را کم خواهیم کرد و به علم هم اکتفا نمیکنیم؛ معنویت، اخلاق، سازندگى خود؛ این را ما باید به عنوان یک وظیفه براى خودمان بدانیم. یک جمله راجع به انتخابات بگویم، یک جمله هم راجع به استان شما و شهر شما عرض بکنم.