همه‏ى مقصودهاى بزرگ محتاج مجاهدتند. هیچ مقصود بزرگى نیست که بدون مجاهدت حاصل شود. اتحاد بین مسلمانها هم بدون مجاهدت حاصل نخواهد شد. وظیفه‏ى ماست که براى اتحاد دنیاى اسلام مجاهدت کنیم. این اتحاد میتواند بسیارى از گره‏ها را باز کند؛ میتواند جوامع اسلامى و ملتهاى مسلمان را عزیز کند. ببینید وضع کشورهاى اسلامى چگونه است. ببینید وضع مسلمانان که امروز یک چهارم نفوس بشرى را در دنیا تشکیل میدهند، چگونه است؛ تأثیرشان در سیاستهاى عالم، حتّى در مسائل درون خودشان، چگونه بمراتب ضعیفتر و کمتر است از تأثیر قدرتهاى بیگانه و قدرتهاى داراى سوءنیت. این، فقط به خاطر بیگانه بودن قدرتها نیست - که ما خودمان و مخاطبانمان را از آنها برحذر میداریم - آنها داراى سوء  نیت‏اند؛ داراى انگیزه‏هاى سلطه‏طلبى هستند، میخواهند ملتهاى اسلامى را در مقابل خودشان ذلیل کنند، خرد کنند، وادار به اطاعت محض کنند. خوب، این پنجاه و چند کشور اسلامى، این ملتهاى مسلمان، براى اینکه در مقابل یک چنین سوء نیت واضح و بزرگ و قلدرانه‏اى بایستند، راهشان چیست؟ جز وحدت؟ باید با هم نزدیک بشویم. دو عامل عمده و کلى در مقابل وحدت وجود دارد، باید اینها را علاج کرد...
 
 یک عامل، عامل درونى ماست: تعصبهاى ما، پایبندى‏هاى ما به عقاید خودمان؛ هر گروهى براى خودش. باید بر این فائق آمد. ایمان به مبادى خود و اصول و عقائد خود چیز بسیار خوب و پسندیده‏اى است؛ پافشارى بر آن هم خوب است؛ اما این نباید از مرز اثبات به مرز نفى و همراه با تعرض و دشمنى و عداوت تجاوز کند. برادرانى که در مجموعه‏ى امت اسلامى هستند، احترام یکدیگر را حفظ کنند؛ عقاید خودشان را هم میخواهند حفظ کنند، حفظ کنند؛ اما احترام به دیگران، حدود دیگران، حقوق دیگران و حرمت افکار و عقاید آنها را نگه دارند و بحث و مجادله را براى مجالس علمى بگذارند. علما و اهل فن، میخواهند بنشینند مباحثات مذهبى کنند، بکنند؛ اما مباحثه‏ى مذهبىِ عالمانه و در محفل علمى، با بدگوئى به یکدیگر در علن، در سطح افکار عمومى، در مخاطبه‏ى با افکارى که قدرت تجزیه و تحلیل علمى ندارند، فرق میکند؛ این را بایستى علما مهار کنند؛ مسئولان باید مهار کنند. همه‏ى گروه‏هاى مسلمان در این مورد وظیفه دارند. شیعه هم وظیفه دارد، سنى هم وظیفه دارد؛ باید به سمت اتحاد بروند. این یک عامل که عامل درونى است.
 یک عامل بیرونى هم دست مغرضِ تفرقه‏افکنِ دشمنان اسلام است. نباید از این غفلت کرد. نه فقط امروز، بلکه از آن روزى که قدرتهاى مسلط سیاسى در دنیا احساس کردند که میتوانند روى ملتها اثر بگذارند، این دست تفرقه‏افکن به وجود آمده و امروز از همیشه شدیدتر است. وسائل ارتباط جمعى، وسائل مدرنى که امروز وجود دارد، این هم کمک میکند. اینها آتش‏افروزند؛ آتش‏افروزند؛ براى تفرقه شعار درست میکنند. باید آگاه بود؛ باید هوشیار بود. متأسفانه یک عده‏اى هم در داخل ملتهاى مسلمان و کشورهاى مسلمان، میشوند وسیله براى اعمال غرض آن دشمنان اصلى.
 خیلى عبرت‏آموز است، شما ملاحظه کنید: دو سال قبل از این، وقتى که جوانان مقاومت لبنان و حزب‏اللَّه لبنان بر اسرائیل غلبه کردند و رژیم صهیونیستى را آنجور ذلیل کردند و این در دنیاى اسلام براى مسلمانها یک شکوفائى و یک پیروزى به شمار آمد، بلافاصله دستهاى تفرقه‏افکن شروع کردند مسئله شیعه و سنى را مطرح کردن؛ تعصبات مذهبى  را تشدید کردن؛ چه در خود لبنان، چه در منطقه‏ى خاورمیانه و چه در همه‏ى دنیاى اسلام. کأنه مسئله‏ى شیعه و سنى تازه به وجود آمده است! براى اینکه امت مسلمان را که در سایه‏ى آن پیروزى بزرگ به یک همدلى نزدیک شده بود، اینها را با مسئله‏ى شیعه و سنى از هم دور کند. این مال دو سال قبل است.
 دو ماه قبل از این، یک پیروزى دیگر براى امت اسلام به وجود آمد و آن پیروزى مقاومت فلسطین بر دشمن صهیونیست در غزه بود، پیروزى بزرگ و درخشان. کدام پیروزى از این بالاتر که یک ارتش مجهز که یک روز توانسته بود سه تا ارتش بزرگ کشورها را در سالهاى شصت و هفت تا هفتاد و سه‏ى میلادى شکست بدهد، بیست و دو روز تلاش کند و نتواند این جوانهاى مقاوم و این مجاهدان مؤمن را در غزه وادار به عقب‏نشینى کند و آنها را شکست بدهد؟ ناکام، دست خالى مجبور شد برگردد، بعلاوه بر اینکه در دنیا هم آبروى رژیم صهیونیستى و حامیانش و در رأس آنها آمریکا رفت؛ آبروشان بر خاک ریخت. این پیروزى بزرگى براى مسلمانها بود؛ مسلمانها را به یک همدلى نزدیک کرد. اینجا دیگر مسئله‏ى شیعه و سنى را نمیتوانستند مطرح کنند. حالا آمده‏اند مسئله‏ى قومیت را مطرح کرده‏اند؛ مسئله‏ى عربیت و غیرعربیت؛ دعواى بین اینکه مسئله‏ى فلسطین مختص به عربهاست و اصرار بر اینکه مختص به عربهاست، براى اینکه غیرعرب حق ندارد در مسئله‏ى فلسطین دخالت کند! چرا؟ مسئله‏ى فلسطین، مسئله‏ى اسلامى است؛ عرب و عجم ندارد.
 در مسائل دنیاى اسلام اگر پاى قومیت به میان آمد، بزرگترین عامل تفرقه به وجود آمده است. وقتى پاى قومیت را در مسائل دنیاى اسلام به وجود مى‏آورند، عرب را جدا کنند، فارس را جدا کنند، ترک را جدا کنند، کرد را جدا کنند، اندونزیائى را جدا کنند، مالزیائى را جدا کنند،  پاکستانى و هندى را جدا کنند، چى باقى میماند؟ این چوب حراج زدن به امت اسلامى و نیروها و توانهاى امت اسلامى نیست؟
 این ترفندهاى استکبار است که متأسفانه در دنیاى اسلام، کسانى اسیر این ترفندها میشوند. نمیخواهند بگذارند شیرینى پیروزى در آن قضیه‏ى لبنان و در این قضیه‏ى غزه در کام مسلمانها بماند؛ فوراً یک عامل اختلاف و تفرقه‏اى را مطرح میکنند، به وجود مى‏آورند، براى اینکه جدا کنند.
 امت اسلامى باید بیدار باشد؛ باید در مقابل اینها بایستد. وظیفه‏ى درجه‏ى اول هم بر دوش سیاستمداران است. مسئولان و زمامداران کشورهاى اسلامى بهوش باشند. این فریاد ممکن است از گلوى بعضى از سیاستمداران خودى خارج شود؛ اما ما اشتباه نمیکنیم. ما در شناخت عامل اصلى خطا نخواهیم کرد. از گلوى اینهاست، اما مال اینها نیست؛ فریاد، فریاد دیگران است، مربوط به قدرتهاى استکبارى دنیاست. آنها هستند که مخالف وحدت امت اسلامى‏اند. اگر از حنجره‏ى کسانى از داخل امت اسلامى هم خارج شود، اینها فریب خورده‏اند. این صدا، صداى اینها نیست. این صداى آنهاست؛ این صدا را میشناسیم. در درجه‏ى اول، سیاستمداران و مسئولان و باز در درجه‏ى مهم و بالا، اندیشمندان، کسانى که با مغز و دل مردم سر و کار دارند؛ علماى دین، روشنفکران، نویسندگان، روزنامه‏نگاران، شعرا، ادبا، دانشمندان دنیاى اسلام، این وظیفه‏ى بزرگ را بر عهده دارند که به مردم، سرانگشتانى را که میخواهند در این وحدت اختلال کنند و این رشته‏ى مستحکم الهى را از دست مسلمانها بگیرند، معرفى کنند.
 قرآن به ما صریحاً میگوید: »و اعتصموا بحبل اللَّه جمیعاً«؛(5) با همدیگر اعتصام به حبل اللَّه پیدا کنید. اعتصام به حبل اللَّه را تک تک هم میشود انجام داد؛ اما قرآن میگوید: »واعتصموا بحبل اللَّه جمیعاً«؛ با هم باشید. »و لاتفرّقوا«؛ تفرق پیدا نکنید، حتّى در اعتصام بحبل اللَّه؛ چه برسد به اینکه بعضى بخواهند اعتصام بحبل اللَّه کنند، بعضى بخواهند اعتصام بحبل الشیطان بکنند. حتّى اعتصام بحبل اللَّه هم که همه بخواهند بکنند، »جمیعاً«؛ با هم، همدلانه این کار انجام بگیرد. این مسئله‏ى بزرگ دنیاى اسلام است.
 امیدواریم خداوند متعال به همه‏ى آحاد امت اسلامى و همه‏ى ملتهاى اسلامى و همه‏ى دولتهاى اسلامى توفیق بدهد که این مسئله‏ى مهم را با وزن آن، با همان مقدار اهمیت آن تلقى کنند و آن را در عمل اجرا کنند. و رضوان الهى و رحمت الهى باد بر روح امام بزرگوار ما که فریاد وحدت را در دوران ما و در زمان ما، او بود که بلند کرد و مسلمانان را به این اتحاد دعوت کرد. امیدواریم خداوند متعال دلهاى ما را با سروش الهى، با دعوت الهى هرچه بیشتر مأنوس کند؛ آشنا کند. و آینده‏ى امت اسلامى از گذشته‏ى آن بمراتب بهتر باشد.