روند رشد علمی ما از جهت شتابان بودن، جزوِ شتابنده‏ترین روندهاى رشد علمى در دنیاست. این با محاسبه‏ى علمى معلوم شده است؛ یعنى ما از لحاظ روند رشد علمى و فناورى در کشور، جزو شتابنده‏ترینها در سطح دنیا هستیم. منتها چون فاصله خیلى زیاد بوده، این شتاب، الان نتایجش را به‏روشنى نشان نمیدهد. چنانچه همین شتاب و آهنگ حرکت را بتوانیم به توفیق الهى ده، پانزده سال حفظ کنیم و پیش برویم، آن وقت کاملاً خودش را نشان خواهد داد. من البته مثالهاى زیادى براى این دارم. بعضى از مثالها ممکن است براى شما محسوس نباشد؛ چون آنچه را که ممکن است من به عنوان آمار ذکر کنم، شما از آن اطلاعى ندارید، لذا محسوس نیست. اما حالا همین چیزهایى که محسوس است و مشاهده میشود، مثل همین تحقیقات مربوط به انرژى هسته‏اى ؛ این، به دست آمده از آن نقطه‏اى است که ما حرکتمان را از آن نقطه شروع کردیم. فاصله‏اش، یک فاصله‏ى دهشت‏آور است؛ ولى این کار انجام گرفت. در بحث مسایل زیست‏شناسى، همین مسئله‏ى سلولهاى بنیادى و در بحث تولیدات نظامى، تحقیقات گوناگونى که در این زمینه انجام گرفته، همین مسئله است که عرض کردم.

این فاصله‏ها، فاصله‏هاى دهشت‏آور است؛ یعنى فاصله‏ها بسیار فاصله‏هاى عمیقى است که در این مدت به برکت پیگیرى و کوشش، طى شده است. بنابراین شتاب خوب است ؛ منتها این شتاب بایستى حفظ شود. این چیزى که شما جوانهاى آگاه و هوشمند و مستعد باید بدانید، این است که این شتاب را بایستى همچنان حفظ کرد. مسئولان هم البته به این مسأله اهتمام دارند و بنا هم بر همین است که این چیزها دنبال شود. اگر در یک گوشه‏اى اختلالى هم در کیفیت پیشرفت کار هست، اینها اختلالهاى جزئى است و برطرف خواهد شد. ما منکر وجود عیوب نیستیم؛ منتها منکر این هستیم که این عیوب ما را ناامید کند؛ این را نمیگذاریم؛ یعنى بنده خودم و مسئولانى که مسئولان این بخشها هستند، با همه‏ى وجود با ناامیدى مبارزه میکنیم. براى اینکه مهمترین مانع پیشرفت یک شخص و یک ملت، ناامیدى و تاریک دیدن افق است؛ نه، افق روشن است و مى‏توان جلو رفت.

ما در این کشور در قبل از انقلاب، آن جنگنده‏هایى که عمدتاً از امریکا خریدارى میشد، وقتى یک بخشى از آنها خراب میشد و احتیاج به تعمیر داشت یا مدت آن قطعه تمام میشد - شاید هنوز هم امکان کار کردن داشت، منتها زمان معین میکردند که باید تغییر کند - اجازه نمیدادند که این قطعه‏ى مرکب - قطعه‏ى مرکب خودش متشکل از بیست، سى یا پنجاه قطعه است - باز بشود و آن قطعات ریز دیده شود؛ یعنى صنعتگران و همافران و افسران فنى ما که در نیروى هوایى بودند، اجازه‏ى این کار را نداشتند. یکى، دو مرتبه این کار را کردند، آن همافر و افسر ذیربط را از طرف دادگاه نظامى رژیم محاکمه کردند که شما به چه مجوّزى مثلاً این بخش از هواپیماى اف چهارده یا اف چهار را باز کردید؟ باید همان قطعه را سربسته و دربسته تحویل مستشار امریکایى میدادند، او این را سوار هواپیما میکرد و به امریکا میبرد و قطعه‏ى جایگزینش را میآورد؛ یعنى اجازه‏ى اطلاع از این را هم که این قطعه از چند جزء تشکیل شده و کجایش خراب شده، نمیدادند...حالا ما از آنجا به اینجا رسیدیم که جنگنده‏ى ایرانى در آسمان پرواز کرد!