اعتماد به خدا و احکام الهی، عامل پیشرفت

   یقیناً یکى از عناصرى که عامل پیشرفت اسلام بود، اعتماد به خدا و احکام الهى بود: «امن الرسول بما انزل الیه من ربه و المؤمنون کل امن باللَّه و ملائکته و کتبه و رسله» (بقره.285 ) خود پیامبر و مؤمنینِ صدر اوّل، از اعماق دل به پیام اسلام و شعارهاى اسلامى، حقایق اسلامى و کافى بودن اسلام را براى نجات بشریت، حقیقتاً از بن دندان قبول داشتند. این ایمان، عامل بسیار مهمّى است.

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم‌

حمله‌ شقاوت‌آمیز صهیونیست‌ها به‌ صفوف‌ نمازگزاران‌ در شهر اشغالی‌ الخلیل‌ که‌ دهها کشته‌ و صدها زخمی‌ برجای‌ نهاد، یکی‌ از آن‌ جنایت‌های‌ نمونه‌ای‌ است‌ که‌ منحصرا دست‌ ظلم‌ و تعصب‌ صهیونیست‌ها مانند آن‌ را همواره‌ پدید آورده‌ و متناسب‌ با شقاوت‌ و: خباثت‌ غصب‌ کنندگان‌ فلسطین‌ است‌. این‌ فاجعه‌ دردناک‌ یادآور کشتارهای‌ دست‌ جمعی‌ دیگر صهیونیست‌ع‌ها در طول‌ دوران‌ اشغال‌ است‌ با این‌ فرق‌ که‌ امروز این‌ جنایت‌ بزرگ‌ در برابر چشم‌ همه‌ مردم‌ دنیا واقع‌ می‌شود. آیا وجدانهای‌ بی‌اعتنا به‌ آنچه‌ در خانه‌ فلسطینیان‌ بر سر آنها می‌آید با این‌ حادثه‌ بیدار خواهند شد؟ آیا مدعیان‌ صلح‌ دروغین‌ با دشمن‌ غاصب‌ پی‌به‌ اشتباه‌ خود خواهند برد؟ آیا مجامع‌ و دولتهای‌ داعیه‌دار حقوق‌ بشر که‌ سالهاست‌ بزرگتر نقض‌ حقوق‌ یک‌ ملت‌ در فلسطین‌ را ندیده‌ گرفته‌اند، این‌ بار به‌ سکوت‌ شرم‌آور خود خاتمه‌ خواهند داد و به‌ گناه‌ خود در گذشته‌ اعتراف‌ خواهند کرد؟ آیا دولت‌ امریکا خواهد پذیرفت‌ که‌ در خون‌ بیگناهان‌ فلسطین‌ شریک‌ است‌ زیرا همواره‌ بی‌قید و شرط از دولت‌ صهیونیستی‌ حمایت‌ کرده‌ است‌ یا اینکه‌ این‌ بار هم‌ همه‌ از کنار این‌ حادثه‌ تکان‌ دهنده‌ خواهند گذشت‌ بی‌آنکه‌ به‌ ابعاد آن‌ توجه‌ کنند و معنای‌ عبرت‌آمیز آن‌ را بفهمند؟ همانطور که‌ از فاجعه‌ بزرگ‌ این‌ دوران‌ در بوسنی‌ و هرزگوین‌ تغافل‌ کرده‌اند؟ اما ملت‌ فلسطین‌ بی‌شک‌ عبرت‌ لازم‌ را از آن‌ خواهد گرفت‌. امروز یک‌ بار دیگر این‌ حقیقت‌ تلخ‌ برای‌ آن‌ ملت‌ مظلوم‌ آشکار شد که‌ در خانه‌ خود مجبور است‌ مبارزه‌ کند تا بتواند در آن‌ زندگی‌ کند. آشکار شد که‌ صهیونیست‌ها علیرغم‌ اظهارات‌ نزاکت‌آمیز بعضی‌ از سرانشان‌ همان‌ وحشی‌های‌ نژادپرست‌ و متعصب‌ پنجاه‌ سال‌ قبلند. و اگر اندک‌ فرصتی‌ یا بهانه‌ای‌ پیدا کنند شقاوت‌آمیزترین‌ ضربات‌ را بر مسلمانان‌ صاحبخانه‌ وارد خواهند کرد. بر دیر باورترین‌ افراد فلسطینی‌ نیز ثابت‌ شد که‌ رژیم‌های‌ استکباری‌ که‌ این‌ همه‌ دم‌ از امنیت‌ صهیونیست‌ها می‌زنند، کمترین‌ اهمیتی‌ به‌ امنیت‌ مسلمانان‌ فلسطینی‌ نمی‌دهند و گرنه‌ ارتش‌ اسرائیل‌ جرأت‌ نمی‌کرد صفوف‌ مقدس‌ نمازگزاران‌ را چنین‌ قتل‌ عام‌ کند. فلسطینی‌ها با مسلح‌ شدن‌ و ضربه‌ زدن‌ به‌ منافع‌ دولت‌ غاصب‌ است‌ که‌ می‌توانند حق‌ حیات‌ و حق‌ زندگانی‌ در خانه‌ خود را بدست‌ آورند. این‌ است‌ عبرت‌ حادثه‌ صبح‌ جمعه‌ الخلیل‌. دولتها و ملتهای‌ مسلمان‌ نیز مسئولیتی‌ بزرگ‌ دارند. کمترین‌ چیزی‌ که‌ دولتهای‌ مسلمان‌ می‌توانند مطالبه‌ کنند تحویل‌ دادن‌ قاتلین‌ و همکارانشان‌ در ارتش‌ صهیونیست‌، به‌ فلسطینیان‌ مسلمان‌ برای‌ اجرای‌ قصاص‌ شرعی‌ و عزل‌ فرماندهان‌ آن‌ ارتش‌ است‌. البته‌ علاج‌ نهایی‌ منحصر بفرد خلع‌ ید از صهیونیست‌های‌ غاصب‌ و تحویل‌ فلسطین‌ به‌ فلسطینیان‌ از هر مذهب‌ و ملت‌ است‌. اینجانب‌ ضمن‌ عرض‌ تسلیت‌ به‌ ملت‌ مظلوم‌ فلسطین‌ بویژه‌ کسان‌ شهداء این‌ حادثه‌ از خداوند متعال‌ غفران‌ درگذشتگان‌ و شفای‌ مجروحان‌ روزه‌دار و اصلاح‌ حال‌ مسلمین‌ و حل‌ عادلانه‌ مسأله‌ فلسطین‌ را مسئلت‌ می‌کنم‌ و از همگان‌ درخواست‌ می‌کنم‌ که‌ این‌ قضیه‌ را با همه‌ توان‌ خود دنبال‌ کنند.

جمعه‌_ چهاردهم‌ ماه‌ رمضان‌ 1414

سیدعلی‌ خامنه‌ای

ای مسلمانان تا کی می خواهید نسبت به فرمان ولی دست روی دست بگذارید؟

طبق روایت، روز - سوم جمادى‌الثّانى - شهادت سیّده‌ى زنان عالم، فاطمه‌ى زهرا(سلام‌الله علیها) است...رفتار این بزرگوار با همسر و فرزندان از یک سو و انجام وظایف خود به عنوان یک انسان مجاهد، غیور، زحمتکش و تسلیم ناپذیر در برخورد با حوادث سیاسی از سوی دیگر همراه با عبادت و خضوع و خشوع در برابر خداوند آن حضرت را به یک انسان کامل مبدل ساخته است.

خداوند متعال این سوره را بر پیامبر نازل کرد، تا هم قلب پیامبر را تسلى بدهد، هم حقیقتى را براى آن بزرگوار و براى مسلمانان روشن کند؛ لذا فرمود: ((انّا اعطیناک الکوثر))؛ ما به تو کوثر بخشیدیم؛ آن حقیقت عظیم و کثیر و فزاینده.
  مصداق کوثر براى نبى‌اکرم(ص)، چیزهاى گوناگون است. یکى از برجسته‌ترین مصادیق کوثر، وجود مقدس فاطمه‌ى زهراست؛ که خداوند متعال در این وجود مبارک، دنباله‌ى معنوى و مادى پیامبر را قرار داد. برخلاف تصور دشمنان ملامتگر، این دختر بابرکت، این وجود ذى‌جود، آن‌چنان مایه‌ى بقاى نام و یاد و مکتب و معارف پیامبر شد که از هیچ فرزند برجسته و باعظمتى، چنین چیزى مشاهده نشده است. اولاً از نسل او یازده امام و یازده خورشید فروزان، معارف‌ اسلامى را بر دلهاى آحاد بشر تابانیدند؛ اسلام را زنده کردند؛ قرآن را تبیین کردند؛ معارف را گسترانیدند؛ تحریفها را از دامن اسلام زدودند و راه سوء استفاده‌ها را بستند. یکى از این یازده امام، حسین‌بن‌على (علیه‌السّلام) است که پیامبر طبق روایت فرمود: ((انا من حسین و حسین سفینة النّجاة و مصباح الهدى)). با آن‌ همه آثار و برکاتى که در آن شخصیت، در آن شهادت و بر آن قیام در تاریخ اسلام مترتب شده است، او یکى از ذراره‌هاى فاطمه‌ى زهراست. یکى از این‌ خورشیدهاى فروزان، امام باقر، و یکى دیگر امام صادق (علیهماالسّلام) است که معارف اسلامى، مرهون زحمات آنهاست. نه فقط معارف شیعى، که ائمه‌ى‌ معروف اهل سنت، یا بى‌واسطه، یا باواسطه، بهره‌مندان از فیض دانش آنها هستند. این کوثر فزاینده‌ى روزبه‌روز درخشنده‌تر، نسل عظیم پیامبر را در تمام اقطار اسلامى پراکند؛ که امروز هزاران، بلکه هزاران هزار خاندانهاى مشخصِ شناخته شده‌ى در همه‌ى دنیاى اسلام، نمودار بقاى نسل جسمانى آن بزرگوارند؛ همچنان که هزاران مشعل هدایت در دنیا نمودار بقاى معنوى آن مکتب و آن وجود مقدسند؛ این کوثر، فاطمه‌ى زهراست. سلام خدا بر او، درود همه‌ى انبیا و اولیا و فرشتگان و آفریدگان پروردگار بر او تا روز قیامت.

این غلط است که ما کشور یا فعالان سیاسى را به اصولگرا و اصلاح‏طلب تقسیم کنیم: اصولگرا و فلان؛ نه. اصولگرایى متعلق به همه‏ى کسانى است که به مبانى انقلاب معتقد و پایبندند و آنها را دوست مى‏دارند؛ حالا اسمشان هر چه باشد.

این «اصول» چه هستند؟

 در درجه‏ى اول، ایمان و هویت اسلامى و انقلابى و پایبندى به آن. این، وظایفى را بر عهده‏ى دولت مى‏گذارد. نمى‏شود گفت دولت به ایمان مردم کارى ندارد؛ نه. مدتى این فکر را ترویج کردند؛ اما این غلط است. دولت وظیفه‏دار است. چطور وزارت بهداشت با داروفروشهاى مصنوعى ناصرخسرو مبارزه مى‏کند؛ اما وزارت ارشاد با مخدر فروشهاى فرهنگى مبارزه نکند؟! با سم‏پراکنان فرهنگى مبارزه نکند؟! این، وظیفه‏ى دولت است؛ صدا و سیما یک جور، وزارت ارشاد یک جور و دستگاههاى گوناگون یک جور. وظیفه‏ى مهم این است که ما پایه‏هاى یک ایمان روشن‏بینانه و استوار را در ذهن نسلهاى جوان و رو به رشد خودمان تقویت کنیم؛ ایمانِ دور ازخرافه‏گرى و سست‏اندیشى، ایمانِ روشن بینانه، ایمانِ به دین، ایمانِ به نظام، ایمانِ به مردم، ایمانِ به آینده، ایمانِ به خود، ایمانِ به استقلال کشور و ایمانِ به وحدت ملى و ایمانى که در هیچ بخشى برافروزنده‏ى آتشهاى تعصب فرقه‏اى نباشد.  

   در این بخش، یکى از وظایف مهم دیگرى که بر عهده‏ى دولت و نظام جمهورى اسلامى است، این است که هویت اسلامى را در دنیاى اسلام برجسته و شفاف کنیم، تا این یک معیارى باشد در جلوى چشم ملتهاى مسلمان؛ تدین دور از خرافه و کاوش در منابع دینى و نوآورى. بعضیها خیال مى‏کنند که نوآورى در دین امکان ندارد! گنجینه‏ى منابع اسلامى و دینى ما بى‏پایان است؛ ما به قدر وسع خودمان، فقط چند سطل آب از این چشمه‏ى جوشان برداشته‏ایم؛ تلاش کنیم و فکرهاى نو و حرفهاى نو در زمینه‏هاى مختلف تولید کنیم. پرچم برادرى اسلامى را با همه‏ى ملتهاى اسلامى بلند کنیم و فضیلتهاى اخلاقى را در جامعه رشد بدهیم: همکارى، گذشت، کمک، صبر، حلم؛ اینها خلقیات اسلامى است؛ اینها را در جامعه رشد بدهیم. این، همان ایمان و هویت اسلامى و انقلابى است که اصل اول است.

  اصل دوم، عدالت است. فلسفه‏ى وجودى ما، عدالت است.  رشد اقتصادى باید همپاى عدالت پیش برود؛ برنامه‏ریزى کنند و راهش را پیدا کنند. حالا عدالت چیست؟ البته ممکن است درمعنا کردن عدالت، افرادى، کسانى یا گروههایى اختلاف نظر داشته باشند؛ اما یک قدر مسلّمهایى وجود دارد: کم کردن فاصله‏ها، دادن فرصتهاى برابر، تشویق درستکار و مهار متجاوزان به ثروت ملى، عدالت را در بدنه‏ى حاکمیتى رایج کردن - عزل و نصبها، قضاوتها، اظهار نظرها - مناطق دوردست کشور و مناطق فقیر را مثل مرکز کشور زیر نظر آوردن، منابع مالى کشور را به همه رساندن، همه را صاحب و مالک این منابع دانستن، از قدرِ مسلّمها و مورد اتفاقهاى عدالت است که باید انجام بگیرد. بنابراین، عدالت یک اصل است و نیازمند قاطعیت. عدالت، با من بمیرم، تو بمیرى درست نمى‏شود؛ عدالت، با تعارف درست نمى‏شود؛ اولاً قاطعیت مى‏خواهد، ثانیاً ارتباط با مردم مى‏خواهد، ثالثاً ساده‏زیستى و مردمى بودن لازم دارد و بالاتر از همه، خودسازى و تهذیب مى‏خواهد؛ اول، باید خودمان را درست کنیم و یک دستى به سر و صورت خودمان بکشیم، تا بتوانیم عدالت را اجرا کنیم؛

  اصل سوم، حفظ استقلال سیاسى است. این استقلال، استقلال سیاسى، اقتصادى و فرهنگى است. ما باید این بندهاى اختاپوس فرهنگىِ تحمیل شده‏ى به وسیله‏ى غرب را از دست و پاى خودمان باز کنیم؛ این هم یکى از اصول ماست. آن حرکتى، آن جریانى، آن شعارى و آن برنامه‏ریزى‏اى که در آن استقلال کشور و ملت دیده نشود، اصولگرایانه نیست.

  اصل چهارم، تقویت خودباورى و اعتماد به نفس ملى است. این اعتماد به نفس، در همه جاست. ما اکنون در زمینه‏ى مثلاً علوم تجربى،نمونه‏هایى‏اش را دیده‏ایم که حالا یکى‏اش فناورى هسته‏اى است، یکى‏اش تولید سلولهاى بنیادى است، یکى‏اش کارهاى خوبى است که در بخشهاى گوناگون انجام داده‏اند. استقلالِ اعتماد به نفس ملى و خودباورى، فقط به این چیزها منحصر نمى‏شود که ما مى‏توانیم سد درست کنیم؛ مى‏توانیم نیروگاه درست کنیم و مى‏توانیم بدون کمک خارجى کارهاى بزرگ و پروژه‏هاى عظیم را راه‏اندازى کنیم، بلکه باید در سیاست، فلسفه، ابتکارهاى مردمى و ارزشهاى اخلاقى هم خودباورى داشته باشیم. ببینید! دیگران یک حرکت ابلهانه‏ى دیوانه‏وارى مثل گاوبازى در خیابانهایشان راه مى‏اندازند، تلفات جانى مى‏دهند، خودشان را مسخره مى‏کنند؛ اما افتخار هم مى‏کنند که این سنّت ملى ماست! کار، غلط است؛ اما خودباورى خوب است؛ خجالت نمى‏کشند. حالا فرض بفرمایید اگر ما یک سنّت اسلامى داریم که منطقى هم برایش داریم و آن را هم پذیرفته‏ایم، نبایستى در انجام دادن آن خجالت بکشیم.

  اصل پنجم، جهاد علمى است. چند سال است من تکرار کرده‏ام: باید نهضت تولید علم در کشور راه بیفتد. من خوشحالم؛ وقتى با دانشجوها و جوانها مواجه مى‏شوم که غالباً آنها حرف مى‏زنند و مطالبى را مى‏گویند، مى‏بینم آنها همین مسئله‏ى تولید علم و اتصال علم و صنعت، و پشتیبانى دولت از پیشرفت و ابتکارات علمى را به عنوان توقع از ما مطرح مى‏کنند. من مى‏گویم خیلى خوشحالم و اینها حرفهاى ماست و حالا در بین مجموعه‏ى دانشگاهى عرف شده؛ لیکن این کافى نیست؛ باید به سمت کارهاى بزرگ برویم. ببینید! یک وقت هست شما مى‏توانید هواپیمایى را که دیگران اختراع کرده‏اند و ساخته‏اند، خودتان بدون کمک دیگران در داخل کشور بسازید، این خیلى خوب است؛ این بهتر از خریدن هواپیماى ساخته شده است؛ اما یک وقت هست شما خودتان یک چیزى در سطح هواپیما در کشورتان تولید مى‏کنید؛ این است آنچه که ما لازم داریم؛ ما باید بر ثروت علمى بشر بیفزاییم. نگویند نمى‏شود؛ مى‏شود. یک روزى بشریت فناورى ریزترینها - نانوتکنولوژى - را نمى‏شناخت، بعد شناخت. امروز صد تا میدان دیگر ممکن است وجود داشته باشد که بشر نمى‏شناسد؛ اما مى‏توان آنها را شناخت و مى‏توان جلو رفت. البته مقدمات دارد؛ اما آن مقدمات را هم مى‏شود با همت فراهم کرد.

  اصل ششم، تثبیت و تأمین آزادى و آزاداندیشى است. آزادى را نباید بد معنا کرد. آزادى یکى از بزرگترین نعمتهاى الهى است که یکى از شعبش آزاداندیشى است. بدون آزاداندیشى، این رشد اجتماعى، علمى، فکرى و فلسفى امکان ندارد. در حوزه‏هاى علمیه، دانشگاه و محیطهاى فرهنگى و مطبوعاتى، هو کردن کسى که حرف تازه‏اى مى‏آورد، یکى از بزرگترین خطاهاست؛ بگذارید آزادانه فکر کنند. البته من فهم غلط از آزادى را تأیید نمى‏کنم؛ من باز گذاشتن دست دشمن را در داخل براى اینکه مرتباً گاز سمّى تولید کند و در فضاى فرهنگى یا سیاسى کشور بدمد، تأیید نمى‏کنم؛ من براندازى خاموش را - آن‏چنانى که خود امریکاییها گفتند و عواملشان چند سال قبل در اینجا سادگى و بى‏عقلى کردند و به زبان آوردند - برنمى‏تابم و رد مى‏کنم؛ اما توسعه‏ى آزادى و رها بودن میدان براى پرورش فکر و اندیشه و علم و فهم، ربطى به اینها ندارد. ظرافتى لازم است که آدم این دو منطقه را از همدیگر باز بشناسد و مرز اینها را معین بکند.

  اصل هفتم، اصلاح و تصحیح روشهاست؛  اصلاحات جزوِ مبانى اصولگرایى است. من در سفر کرمان، با جوانها و مجموعه‏ى دانشجوها و دانشگاهیها که روبه‏رو شدم، گفتم که اصلاحاتِ اصولگرایانه و اصولگرایىِ مصلحانه در هم تنیده هستند. آن اصلاحاتى که بخواهد با معیار امریکایى در کشور انجام بگیرد، مثل همان اصلاحات رضاخانى است. مى‏دانید که رضاخان در مهمترین بخشها و سالهاى سلطنتش، شعارش اصلاحات بود! همه‏ى این فجایع و جنایاتى که شما در دوره‏ى رضاخان سراغ دارید، تحت نام و زیر پرچم اصلاحات انجام گرفته است؛ اسناد بازمانده‏ى از دوره‏ى رضاخان را بخوانید. افراد را برکنار مى‏کردند؛ چون مى‏گفتند اینها ضداصلاحاتند؛ افرادى را سر کار مى‏آوردند؛ چون مى‏گفتند اینها مؤمن به اصلاحاتند. آن اصلاحاتى که با معیار رضاخانى، با معیار امریکایى و با معیار فرهنگ غربى انجام بگیرد، اصلاحات نیست، افسادات است. معیار اصلاحات، قانون اساسى است؛ بر این اساس، باید ما اصلاحات کنیم؛ ما به اصلاحات احتیاج داریم. اصلاحات، تصحیح روشهاى ماست؛ تصحیح هدفهاى مرحله‏اى ماست؛ تصحیح تصمیم‏گیریهاى ماست؛ تعصب نورزیدن روى تصمیم‏گیریها ناحق است. این، غیر از ساختارشکنى و مبارزه‏ى با قانون اساسى، مبارزه‏ى با اسلام و مبارزه‏ى با استقلال یک کشور است.

  آخرین اصل هم - که البته در این فهرست کوتاهى که من عرض مى‏کنم، آخرین نیست - شکوفایى اقتصادى است؛ رسیدگى به زندگى مردم است و رسیدگى به اقتصاد کشور. ما احتیاج داریم که از سرمایه‏گذارى حمایت بشود؛ کارآفرینى بشود؛ تولید داخلى ترویج بشود؛ با قاچاق و فساد مجدّانه مبارزه بشود؛ اشتغال به عنوان یک مبناى اصلى و یک هدف مهم دنبال بشود؛ ثبات و شفافیت و انسجام سیاستها و مقررات اقتصادى انجام بشود - مقررات اقتصادى‏اى که امروز یک چیزى بگوییم، فردا عوضش بکنیم، فایده‏اى ندارد - مقررات اقتصادى و قوانین ما باید هم ثبات داشته باشند که مردم بتوانند روى آن برنامه‏ریزى کنند، هم باید منسجم باشد و با هم بخواند و شفاف باشد.

بنده یک ترسیم کلى و اجمالى از وضع کنونى در کشور می کنم؛ نه مى‏خواهیم به دام خوشبینى افراطى و گمراه‏کننده بیفتیم، نه مى‏خواهیم به دام بدبینیهاى افراطى و گمراه‏کننده بیفتیم. هم نقاط مثبت زیادى داریم، هم نقاط منفى داریم؛ هر دو را باید ببینیم تا بتوانیم درست انتخاب کنیم.

نقاط مثبت ما در درجه‏ى اول، تراکم موفقیتهاى بزرگى است که پى‏درپى براى کشور ما پیش آمده است که برخى محصول تلاش دولتهاى گذشته است و برخى محصول تلاش دولت کنونى است؛ مجموعاً موفقیتهاى عظیمى براى کشور ما پیش آمده است که براى کشور یک نقطه‏ى مثبت است.

یکى از نقاط مثبت، همین روح امیدى است که در مردم هست؛ مردم احساس نشاط مى‏کنند.

یکى دیگر از نقاط مثبت، یک دولت تازه‏نفس و مصمم و پرکار است که بر سر کار آمده است. این، نقطه‏ى مثبتى است.

از دیگر نقاط مثبت ما، وجهه و جایگاه عزتمند بین‏المللى ماست که شواهد پى در پى آن مشاهده مى‏شود. جایگاه بین‏المللى ما خیلى جایگاه محکم، عزتمند و برجسته‏اى شده است. هر کسى که با مسائل بین‏المللى و جریانهاى خبرى دنیا آشنا باشد، این را بروشنى مى‏یابد. یکى از نشانه هایش هم همین سفرهاى موفقى است که رئیس جمهور محترم در جاهاى مختلف داشته که نشانه‏هاى موفقیت را انسان در این سفرها مشاهده مى‏کند.

باز از نقاط مثبت، همین پیشرفتهاى علمى است که این پیشرفتها در بخشهاى مختلف وجود دارد و امیدواریم خداى متعال به این جوانان و مدیران لایقى که در این بخشها مشغول فعالیتند، کمک کند تا اینها را به نتایج مطلوب خودشان برسانند و در مقابل چشم مردم قرار بدهند و احساس عزت مردم را افزایش بدهند.

از نقاط مثبت دیگر، پیشرفت‏هاى علمى و زیرساختهاى توسعه در کشور است، که عمدتاً محصول تلاش دولتهاى گذشته است. امروز سرمایه‏گذاریهاى خوبى که در وسایل ارتباطاتى‏مان مانند بخش مخابرات، بخش حمل ونقل و بخشهاى گوناگون شده است و کارهاى زیربنایى و زیرساختهاى خوب، در کشور مشهود و محسوس است.

یکى دیگر ازنقاط مثبت، آرامش سیاسى است، که همه‏ى تلاشهاى دستهاى پنهان خنثى شده است. شما مشاهده کردید که سعى کردند اختلاف مذهبى راه بیندازند، نشد؛ اختلاف قومى راه بیندازند، نشد؛ اختلاف صنفى راه بیندازند، نشد. این، نشان‏دهنده‏ى این است که این دریاى عمیق، آرامشى دارد که این تحرکهاى تدبیر شده و برنامه‏ریزى شده‏ى به وسیله‏ى دستهاى پنهان یا پنهان و آشکار، نمى‏تواند این دریا را به تلاطم در بیاورد.

هماهنگى قوا با یکدیگر، یکى از بزرگترین نقاط مثبت ماست. امروز مجلس، دولت، قوه‏ى قضائیه، به هم حسن ظن دارند؛ این کجا و اینکه مجلس به دولت بدبین، دولت به مجلس بى‏اعتنا، قوه‏ى قضائیه از هر دو گله‏مند، کجا؛ این خیلى وضعیت بدى است. امروز بحمداللَّه این‏طور نیست؛ هماهنگى هست، همدلى هست و دستگاههاى مختلف و جریانهاى گوناگون با هم همکارى مى‏کنند؛ اتفاق و اتحاد وهماهنگى هست.

در طرف دیگر، مانیازهاى فورى‏اى داریم که برآورده نشدن آن نیازها جزو نقاط منفى و مشکلات ماست. در کشور خلأهاى خطرناکى وجود دارد؛ مسئله‏ى اشتغال، مسأله‏ى مهم ماست. در دولت قبلى هم من روى مسئله اشتغال خیلى تکیه کردم و براى راه‏اندازى جریان اشتغال، با دولت خیلى همکارى و کمک کردم. الان هم مسئله‏ى اشتغال براى ما، یک مسئله‏ى اساسى است. مسئله‏ى تورم، مسئله‏ى مناطق محروم، مبارزه‏ى با فساد، مسائل مهمى است و نمى‏توانیم اینها را رها کنیم. «فساد» مثل رخنه‏ها و ترکهایى است که در یک استخر واقع مى‏شود. شما لوله‏هایى چندین اینچى را مى‏گذارید و مرتب از اینها به داخل استخر آب میریزید؛ اما پُر نمى‏شود - این همه تلاش، به جایى نمى‏رسد - چرا؟ چون رخنه و ترک وجود دارد و آبها بدون اینکه جمع شود تا قابل هدایت شدن باشد به آنجایى که باید هدایت شود، هدر مى‏رود؛ فساد این‏گونه است.

ما به مسئله‏ى امنیت سرمایه گذارى هم احتیاج داریم، تا در داخل کشور سرمایه گذارى شود. باید امنیت سرمایه‏گذارى به طور کامل تأمین شود، تا بتوان از ثروتهایى که در اختیار آحاد مردم هست، براى پیشرفت، کارآفرینى و راه‏اندازى جریان اقتصادى کشور استفاده کرد.

مسئله دیگر، تثبیت همین جایگاه بین‏المللى است. این‏طور نیست که ما هر طور که رفتار کنیم و هرکارى که بکنیم، این جایگاه بین‏المللى به طور کامل باقى بماند؛ تضمین شده نیست؛ باید این را تثبیت کرد. این تدبیر و نگاه دقیق مى‏خواهد و فعالیت فراوان و متراکم لازم دارد.

پیرایش چهره‏ى فرهنگى کشور، یکى از مسائل عمده‏ى ماست. چهره‏ى فرهنگى کشور باید چهره‏ى نورانى، اسلامى و کاملاً منطبق با فضیلتهاى اخلاق اسلامى باشد؛ این یکى از خلأهاى ماست. البته، دولت و مجلس اصولگرا مى‏توانند با شکر آن نعمتهایى که عرض کردیم - پافشارى بر اصول و کار مستمر - بر حجم این توفیقات بیفزایند و از این خلأها پى در پى بکاهند.

شما براى اینکه ایران را تهدید کنید، مى‏گویید ما قادریم کارى کنیم که حرکت انرژى در این منطقه تأمین شود؛ اشتباه مى‏کنید. دست از پا در مورد ایران خطا کنید، حتماً حرکت انرژى در این منطقه به خطر جدى خواهد افتاد؛ این را بدانید. و شما هرگز قادر نیستید امنیت انرژى را در این منطقه تأمین کنید.

ما شروع کننده‏ى جنگ نیستیم؛ ما با هیچ دولتى سر جنگ نداریم؛ ما آرمان بلندى داریم که همه‏ى نیروى خودمان را مى‏خواهیم صرف کنیم، تا به آن آرمان برسیم و آن، ساختن ایرانى است که خوشبختى مادى و معنوىِ این ملت را تأمین کند و بتواند الگویى باشد براى ملت‏هاى دیگر. (ملت‏هاى دیگر خودشان مى‏دانند؛ خودشان تلاش مى‏کنند.) ما مى‏خواهیم این کشور بزرگ و این ذخایر عظیم انسانى و طبیعى را - که خداى متعال به دست این ملت و به دست مسؤولان سپرده است - در جاى خود، به شکل صحیح خود، به کار بگیریم و این ملت را از زیر بار تحقیرى که در طول چند صد سال نسبت به او انجام گرفته، خارج کنیم. این ملت احساس عزت مى‏کند؛ احساس قدرت مى‏کند، حق هم دارد؛ این ملت، عزت دارد؛ قدرت دارد؛ منتها ما را عقب نگه داشته‏اند؛ هم دستگاه‏هاى استبداد و حکومت‏هاى دیکتاتورى فاسد و هم پشتیبانان خارجى خبیث و بدخواه و بددل آنها.

امروز ملت ما، ملت آزادى است. ما مى‏خواهیم این راه را با قدرت، با چشم باز، با همبستگى ملى برویم و کارى به کسى نداریم؛ تهدیدى براى کسى نیستیم؛ اما به آرمان‏هاى خودمان پابندیم؛ به منافع ملى‏مان پایبندیم و آن کسى که منافع ما را تهدید کند، تیزى خشم این ملت را خواهد دید.

من چند سال قبل در مقایسه‏ى بین نظام جمهورى اسلامى و نظام شوروى سابق - که امریکایى‏ها و غربى‏ها توانستند نظام شوروى را مضمحل کنند و طمع بسته بودند که همان جریان را نسبت به انقلاب اسلامى انجام بدهند - گفتم که تفاوت‏هاى این دو نظام، تفاوت‏هایى است که نمى‏تواند محکومِ یک قانون باشند.

 در نظام جمهورى اسلامى، اساس حرکت بر پایبندى به مبانى است. آن چیزى که به عنوان مبدأ مشروعیت این نظام محسوب مى‏شود، یعنى ولایت الهى که منتقل مى‏شود به فقیه، مشروط است به پایبندى بر احکام الهى. آن کسى که در رتبه‏ى رهبرى نشسته است، اگر نسبت به آرمان‏هاى اسلامى، نسبت به قوانین اسلامى از لحاظ نظرى یا عملى، بى‏قید شود، از مشروعیت مى‏افتد و دیگر اطاعت او بر کسى واجب نیست، بلکه جایز نیست. این، در خود قانون اساسى، یعنى در خود سند اصلى انقلاب، ثبت شده است.

بنابراین، شما اگر امروز به امواج دشمنى و کینه‏ورزىِ دشمنان انقلاب اسلامى نگاه کنید، مى‏بینید که مهم‏ترین آماج دشمنى آنها با همین دو سه اصلى است که مربوط به این عامل تضمین‏کننده و نگهدارنده‏ى انقلاب است. لذا این انقلاب شکست‏خوردنى نیست؛ این انقلاب فرود آمدنى نیست؛ این انقلاب از سیر و حرکت خود باز نمى‏ایستد؛ چون جامعه‏ى ما یک جامعه‏ى مؤمن و دینى است و دین و ایمان اسلامى در اعماق دل مردم، از همه‏ى قشرها، نفوذ دارد؛ مردم به معناى حقیقى کلمه به دین معتقدند. بنابراین، آن چیزى که جزو ارزش‏هاى دینى باشد، براى مردم معتبر است و حراست از آن که در قانون آمده است، از نظر مردم یک وظیفه است.

الان شما مشاهده مى‏کنید که شانزده سال بعد از رحلت امام و بیست‏وشش سال بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، دولتى بر سر کار مى‏آید که شعار اصلىِ آن، پیروى از آرمان‏هاى اسلام و انقلاب و عدالت است و مردم هم رأى و دل و خواست و جهت حرکتشان همین است. هر چند دشمنان، مخالفان و کینه‏ورزان بین‏المللىِ این ملت و این انقلاب و نظام جمهورى اسلامى درباره‏ى این ملت جور دیگرى فکر مى‏کنند؛ اما ما مردم خودمان را مى‏شناسیم و این مردم حقیقت خودشان، دل خودشان، جهتگیرى خودشان را که همان جهتگیرى عمیق اسلامى است، در انتخاب‏هاى خود و در حرکت و شعارهاى خود به‏روشنى نشان مى‏دهند.

یک وقتى نظام جمهورى اسلامى و ملت ایران را به حمله‏ى نظامى، جنگ و این چیزها تهدید مى‏کردند، حالا هم گاهى مى‏کنند، نه اینکه نمى‏کنند؛ اما خودشان مى‏دانند که این کار برایشان چقدر خسارت دارد، و من حالا مى‏گویم؛ این مسئولان امریکایى براى اینکه کارهاى خودشان را پیش ببرند - همیشه این‏طور است؛ نه با ما، با همه‏ى دنیا - زبان تهدیدشان همیشه باز است و تهدید مى‏کنند. بعضى از دولتها و ملتها هم دچار ضعف نفسند و در مقابل تهدید اینها خودشان را رها مى‏کنند و تسلیم مى‏شوند؛ اینها هم تشویق مى‏شوند به اینکه همیشه تهدید کنند. یک ملت بیدار، یک ملت داراى اعتماد به نفس و یک ملت عازم و مصمم، به این تهدیدها اعتنایى نمى‏کند؛ مسئولانش هم همین‏طور. دولتى که به مردم متکى است، نظامى که به وسیله‏ى خودِ مردم حمایت و حفاظت مى‏شود، او از تهدید واهمه‏اى نمى‏کند. من الان اینجا مى‏گویم: امریکاییها بدانند، اگر تعرضى به ایران اسلامى بکنند، ایران اسلامى به منافع آنها در هر نقطه‏ى عالم که امکان داشته باشد، لطمه وارد خواهد کرد. ما آن آدمهایى نیستیم که بنشینیم کسى ضربه بزند، جواب ضربه‏ى او را ندهیم؛ ما اهل صلحیم، اهل آرامشیم و به کسى تعرض نمى‏کنیم؛ دلیلش هم واضح است، ببینند؛ ما به کدام کشور حمله کردیم؟ ما با کدام کشور جنگ شروع کردیم؟ ما کدام کشور را تهدید کردیم؟ ما اهل این چیزها نیستیم؛ اما اهل این هستیم که اگر کسى ضربه‏اى بزند، ضربه‏ى او را با دوچندان شدت، پاسخ بدهیم.

 بهترین راه مبارزه‏ى با استکبار و دشمنان، همین است که ما در ساختن و پیشرفت کشورمان، هر چه مى‏توانیم سعى کنیم؛ پیشرفت علمى، پیشرفت فناورى، پیشرفت اخلاقى، همبستگى ملى و محکم کردن پایه‏ى ایمان و انگیزه‏هاى معنوى؛ هر چه که در این چیزها ما پیشرفت کنیم، دشمن بیشتر عقب مى‏نشیند و این مهمترین مبارزه‏ى ملت ایران است.

هم خود نبى‏اکرم از لحاظ شخصیت، در اوج قلّه عالم آفرینش است؛ چه در آن ابعادى که براى بشر قابل فهم است، مثل همین معیارهاى عالى انسانى - عقل، تدبیر، هوشمندى، کرم، رحمت، عفو، قاطعیت و از این قبیل چیزها - چه در آن ابعادى که از مرتبه ذهن انسان بالاتر است - ابعاد نشان‏دهنده تجلّى اسم اعظمِ حق در وجود پیغمبر اکرم و مقام قرب پیغمبر به خداى متعال - که ما از اینها فقط نامى و صورتى مى‏شنویم و مى‏دانیم و حقیقت آن را خداى بزرگ و اولیاى بزرگش مى‏دانند و هم پیام آن بزرگوار یک پیام بالاترین و بهترین براى سعادت انسان است؛ پیام توحید، پیام ارتقاء مرتبه انسان و پیام تکامل وجود بشر.  ادامه مطلب...

امروز مسئله‏ى فناورى هسته‏اى مطرح است. این هم که مطرح نباشد، یک موضوع دیگر مطرح خواهد شد؛ دشمن عادتش این است. هر چیزى که براى یک ملتى مایه‏ى پیشرفت است، براى قدرتهاى بین‏المللى، آن چیز یک خطر محسوب مى‏شود؛ نباید ملتها پیشرفت کنند. ملت اگر خودش توانایى استخراج نفت را مى‏داشت و توانایى پالایش نفت را مى‏داشت و توانایى استحصال گوناگون از نفت را مى‏داشت، دیگر چرا انگلیسها بیایند استخراج و پالایش را به عهده بگیرند و امتیاز آن را در جیب خود بریزند. آن روز از ناتوانیهاى ملت استفاده مى‏کردند. حالا این ملت به توانایى رسیده، مى‏خواهد خودش کشورش را اداره کند، مى‏خواهد خودش استحصال کند، مى‏خواهد خودش این استعدادها را پرورش بدهد و مى‏خواهد براى کشور خودش این استعدادها را به کار بیندازد؛ اما آنها ناراحتند.   ادامه مطلب...