روز «بعثت»، تحقیقاً بزرگترین روز در تاریخ بشریّت است. روز ولادتِ برجسته ترین و شریف‌ترین مفاهیم و ارزشهاست. بعثت نبىّ‏اکرم علیه‏الصّلاةوالسّلام، یک حرکت عملى بود تا بشر را از یک سو به سرمنزل کمال فردى، روحى و معنوى، و از سوى دیگر به تعالى زندگى اجتماعى و اصلاح وضع جوامع برساند. مسئله این است که در بعثت پیغمبر، آنچه به مردم هدیه شد، فقط تعدادى مفاهیم خشک و ارائه طریقى که رهروى در آن نیست و کسى زمام امور مردم را در آن راه در دست ندارد، نبود. از لحظه اوّل، این بعثت در وجود خودِ آن بزرگوار و سپس در روح و جان و در عمل مؤمنین به این پیام، تحقّق یافت و جاهلیّت، از لحظه اوّل، از این پیام ضربه خورد و با آن مقابله کرد. این، خصوصیت بعثت انبیاست.
این، مخصوص نبوّت خاتم هم نیست. انبیا حرکت مى‏کنند و آنچه را که در مقام تعلیم به انسانها هدیه مى‏کنند، در عمل هم نشان مى‏دهند. خودشان اوّلین کسانى هستند که این راه را طى مى‏کنند. ....

پیام مبعث را مى‏شود در قرآن، در بخشهاى برجسته‏اى جستجو کرد. من دو قسمت از این پیام عظیم را اشاره مى‏کنم که ببینید چقدر براى ما مسلمانان مهم است و چطور در مقابل ما برنامه و راه قرار مى‏دهد:
یکى این پیام است که در آیاتى از قرآن، به آن اشاره شده است؛ از جمله این آیه که مى‏فرماید: «بسم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحیم. کتابٌ انزلناه الیک لتخرج النّاس من الظلمات الى‏النور» (ابراهیم: 2) پیام خروج از ظلمت و ورود به نور.
نور و ظلمت، چیزى نیست که براى انسان در بخشهاى مختلف، قابل اشتباه باشد. اسلام و پیام بعثت، انسانها را از ظلمات جهل، ظلمات عادات زشت، خُلقیّات بد، فتنه‏هاى میان افراد بشر، خرافاتى که بر ذهنهاى انسانها حاکم مى‏شود، پنجه مى‏اندازد و آنها را از راه مستقیم منحرف مى‏کند، ظلمات ظلم و طغیان - اینها همه ظلمات است - خارج مى‏کند و به نورى که مقابل آن است، هدایت و دلالت مى‏کند.
در آیات متعدّدى از قرآن، این مضمون تکرار شده است؛ یعنى یک تحوّل در زندگى انسان، از لحاظ اجتماعى، از لحاظ هدف گیرى و از لحاظ فردى؛ از همه جهت.
یک نقطه‏ى برجسته دیگر، مسئله‌ی اخلاقیّات و تزکیه نفوس است که آن هم در آیاتى از قرآن مورد تأکید قرار گرفته است و در حدیث نبوى معروف بین همه فِرَق اسلامى هم هست که «بُعِثتُ لِاُتَممّ مکارم الاخلاق» (مرآة العقول، ج 7، ص 347).

شما ببینید قریب یک ماه است که دشمنان اسلام این‏طور جنایتکارانه به یک جمع مسلمان حمله مى‏کنند - یک جنگ معمولى هم نیست؛ جنگى است سرشار و لبریز از جنایتهاى جنگى، کشتار مردم بى‏دفاع، استفاده‏ى از سلاحهاى ممنوع و غیرقانونى - اما دولتهاى اسلامى، بخصوص برخى از دولتهاى عرب، دست روى دست گذاشته‏اند، دارند نگاه مى‏کنند! این اشتباه، بسیار خسارتبار است. این دولتها ملاحظه‏ى امریکا و ملاحظه قدرتهاى استکبارى را مى‏کنند؛ اما آنها در هنگام خود، ملاحظه اینها را نخواهند کرد. دشمن هم البته فعال است و مسأله‏ى شیعه و سُنى یکى از ابزارهاى مهم دشمنان براى زمینگیر کردن امت اسلامى است. هم سُنى‏ها بدانند، هم شیعه‏ها بدانند؛ همه، در ایران و در دنیاى اسلام، این را بدانند که اختلاف شیعه و سنى یکى از ابزارها و چماقهاى دشمن علیه امت اسلامى است. آنها هر جور بتوانند، از این ابزار استفاده مى‏کنند. آن روزى که سُنىِ فلسطینى زیر فشار است، یک عده‏اى را با این شعار، با این تبلیغات، که: اینها سُنى هستند، شما شیعه هستید؛ سعى مى‏کنند نگذارند کمک کنند. امروز که شیعه‏ى لبنان زیر فشار است، به یک عده‏اى مى‏گویند: شما سُنى هستید، اینها شیعه هستند؛ به آنها کمک نکنید. آنها نه به شیعه احترامى مى‏گذارند، نه به سُنى؛ آنها با اصل اسلام طرفند.    ادامه مطلب...

هم خود نبى‏اکرم از لحاظ شخصیت، در اوج قلّه عالم آفرینش است؛ چه در آن ابعادى که براى بشر قابل فهم است، مثل همین معیارهاى عالى انسانى - عقل، تدبیر، هوشمندى، کرم، رحمت، عفو، قاطعیت و از این قبیل چیزها - چه در آن ابعادى که از مرتبه ذهن انسان بالاتر است - ابعاد نشان‏دهنده تجلّى اسم اعظمِ حق در وجود پیغمبر اکرم و مقام قرب پیغمبر به خداى متعال - که ما از اینها فقط نامى و صورتى مى‏شنویم و مى‏دانیم و حقیقت آن را خداى بزرگ و اولیاى بزرگش مى‏دانند و هم پیام آن بزرگوار یک پیام بالاترین و بهترین براى سعادت انسان است؛ پیام توحید، پیام ارتقاء مرتبه انسان و پیام تکامل وجود بشر.  ادامه مطلب...

امسال نام پیامبر اعظم اسلام، سال ما را مزین کرد. درباره‏ى پیامبر اعظم چه عرض بکنیم؟ جز اینکه بگوییم: پیامبر اعظم اسلام، مجموعه‏ى فضائل همه‏ى انبیاء و اولیاء است؛ نسخه‏ى کامل و تکامل یافته‏ى همه‏ى فضائلى است که در سلسله‏ى پیامبران و اولیاء الهى در تاریخ وجود داشته است.

وقتى نام پیامبر اعظم را مى‏آوریم، کأنه شخصیت ابراهیم، شخصیت نوح، شخصیت موسى، شخصیت عیسى، شخصیت لقمان، شخصیت همه‏ى بندگان صالح و برجسته و شخصیت امیر مؤمنان و ائمه‏ى هدى (علیهم‏السّلام) در این وجود مقدس، متبلور و مجسم است. پیامبر اعظم را مى‏توان به درخشان‏ترین ستاره در کائنات عالم وجود تشبیه کرد و از آن وجود بزرگ و مقدس با این عنوان تعبیر کرد. چرا مى‏گوییم ستاره‏ى درخشان، نمى‏گوییم خورشید؟ چون خورشید یک جسم و جرم مشخص و معین است، نورانى است و با عظمت است؛ اما یک جرم و یک کره‏ى آسمانى است. لکن در این ستاره‏هایى که شما مى‏بینید، ستاره‏هایى هستند که یک کهکشانند و از این کهکشانى که ما در شبهاى تابستان در آسمان بالاى سر خودمان مى‏بینیم، هزاران برابر بزرگترند. کهکشان یعنى: آن مجموعه‏اى که هزاران منظومه و هزاران خورشید در آن هست. پیامبر اعظم یک وجود کهکشان‏وار است و در او هزاران نقطه‏ى درخشنده‏ى فضیلت وجود دارد. در پیامبر اعظم، علم همراه اخلاق هست؛ حکومت همراه حکمت هست؛ عبادت خدا همراه با خدمت به خلق هست؛ جهاد همراه با رحمت هست؛ عشق به خدا همراه با عشق به مخلوقات خدا هست؛ عزت همراه با فروتنى و خاکسارى هست؛ روزآمدى همراه با دوراندیشى هست؛ صداقت و راستى با مردم همراه با پیچیدگى سیاسى هست؛ غرقه بودن جان در یاد خدا همراه با پرداختن به صلح و سلامت جسم هست؛ در او دنیا و آخرت همراه است؛ هدفهاى والاى الهى با اهداف جذاب بشرى همراه است. او نمونه‏ى کاملى است که خداوند در عالم وجود، موجودى کامل‏تر از او نیافریده است؛ او مبشر است، بشارت‏دهنده است؛ منذر است، بیم‏دهنده است؛ بر همه‏ى بشریت و بر همه‏ى تاریخ شاهد و ناظر است؛ فراخواننده‏ى همه‏ى بشریت به سوى خداست و چراغ نورافشان راه انسانهاست. «انّا ارسلناک شاهدا و مبشّرا و نذیرا و داعیا الى اللَّه بأذنه و سراجا منیرا».

سال پیامبر اعظم، سال این وجود کهکشان‏وار براى دولت و ملت ماست. علاوه‏ى بر این، وجود پیامبر اعظم در عرصه‏ى بین‏المللى، نقطه‏ى التقاى عقاید و عواطف همه‏ى ملتهاى مسلمان است. از همه‏ى اقوام، با همه‏ى مذاهب گوناگون، نقطه‏ى التقاى همه‏ى امت اسلامى در عقیده و عاطفه، وجود مبارک پیامبر اعظم است. اینکه ما در یک چنین سالى با این نام قرار داریم، تکلیف بزرگى را بر گردن ما مى‏گذارد. ملت و دولت ما در این سال، باید طورى عمل کنند که با حکمت نبوى، با علم نبوى، با حکومت نبوى، با عدالت نبوى، با اخلاق و کرامت نبوى، با فروتنى و عزت نبوى و با جهاد و رحمت نبوى هماهنگ باشد. اینها البته کار یک سال نیست؛ کمااینکه پیغمبر اعظم، پیغمبر یک سال نیست، همه‏ى سالها سال اوست؛ همه‏ى تاریخ، متعلق به اوست. ولى این به معناى این است که ما در راه ساختن آن‏چنان جامعه‏اى، آن‏چنان دنیایى و آن‏چنان تمدنى که هدف پیامبر اعظم بود، امسال باید یک خیزش، یک حرکت بزرگ و یک گام بلند داشته باشیم. سال پیامبر اعظم، سال نگاههاى بلند، سال امید، سال کار، سال مجاهدت، سال خدمت و سال طراحیهاى هوشمندانه براى آینده‏ى کشور است؛ سال حرکت به پیش است.

یک نگاهى به اوضاع عمومى کشور مى‏اندازیم. ما در حالى سال جدید را آغاز مى‏کنیم که یک دولت جدید، تازه بر سر کار آمده است. هر دولتى، دوره‏ى تازه‏اى را براى خود تعریف مى‏کند و با مشخصاتى که این دوره دارد، سال را آغاز مى‏کند. این به معناى تغییر مسیر نیست؛ این به معناى این نیست که ملت با تغییر دولتها، راهِ هدفهاى اصولى و بلند خود را عوض مى‏کند؛ نه، بلکه این به معناى بهره بردنِ از پیشرفتهاى دوره‏هاى دیگر است، همراه با ابتکارهاى جدید، همراه با تسریع در کارها و احیاناً همراه با تصحیح؛ البته اگر خطا و اشتباهى صورت گرفته باشد. ملت با تغییر دولتهایى که خود انتخاب مى‏کند، مثل مسافرى است که در یک راهى دارد حرکت مى‏کند، به یک نقطه‏اى که مى‏رسد، وسیله‏اى را که از نفس افتاده یا خسته شده است، به یک وسیله‏ى تازه نفس و آماده‏ى به کار و متناسب با شرایط تبدیل مى‏کند تا همان راه را ادامه دهد. اگر احیاناً در مرحله‏ى قبل، از مسیر اصلى انحرافى پیش آمده باشد، آن را برمى‏گرداند و راه را ادامه مى‏دهد و به سمت اهداف والا پیش مى‏رود. این مردم‏اند که تعیین مى‏کنند، این مردم‏اند که اشخاص را که هر کدام شعارى دارند و هر کدام بروز و شخصیتى دارند، زیر نظر قرار مى‏دهند و در میان آنها یک نفر را مى‏پسندند و اکثریت جامعه به آن رأى مى‏دهند.