همه‏ى مقصودهاى بزرگ محتاج مجاهدتند. هیچ مقصود بزرگى نیست که بدون مجاهدت حاصل شود. اتحاد بین مسلمانها هم بدون مجاهدت حاصل نخواهد شد. وظیفه‏ى ماست که براى اتحاد دنیاى اسلام مجاهدت کنیم. این اتحاد میتواند بسیارى از گره‏ها را باز کند؛ میتواند جوامع اسلامى و ملتهاى مسلمان را عزیز کند. ببینید وضع کشورهاى اسلامى چگونه است. ببینید وضع مسلمانان که امروز یک چهارم نفوس بشرى را در دنیا تشکیل میدهند، چگونه است؛ تأثیرشان در سیاستهاى عالم، حتّى در مسائل درون خودشان، چگونه بمراتب ضعیفتر و کمتر است از تأثیر قدرتهاى بیگانه و قدرتهاى داراى سوءنیت. این، فقط به خاطر بیگانه بودن قدرتها نیست - که ما خودمان و مخاطبانمان را از آنها برحذر میداریم - آنها داراى سوء  نیت‏اند؛ داراى انگیزه‏هاى سلطه‏طلبى هستند، میخواهند ملتهاى اسلامى را در مقابل خودشان ذلیل کنند، خرد کنند، وادار به اطاعت محض کنند. خوب، این پنجاه و چند کشور اسلامى، این ملتهاى مسلمان، براى اینکه در مقابل یک چنین سوء نیت واضح و بزرگ و قلدرانه‏اى بایستند، راهشان چیست؟ جز وحدت؟ باید با هم نزدیک بشویم. دو عامل عمده و کلى در مقابل وحدت وجود دارد، باید اینها را علاج کرد...
 ادامه مطلب...

امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) شخصیتى است که همه‏ى فرق اسلامى درباره‏ى عظمت او، درباره‏ى خصوصیات او و درباره‏ى شأن و منزلت والاى او در اسلام، با یکدیگر اتفاق نظر دارند.

لذا به جرأت میتوان گفت که على‏بن‏ابیطالب (علیه الصّلاة و السّلام)، میتواند نقطه‏ى اشتراک و تلائم و همبستگى میان فِرق اسلامى قرار بگیرد. در همه‏ى زمانها و دوره‏ها، فرقه‏هاى اسلامى - به جز گروه ناچیز و اندک نواصب که خارج از فِرق اسلامى هستند - شأن امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) را همان شأن والا و برجسته و ممتازى میدانستند که شما در کتابهاى فریقین - چه شیعه و چه سنى - ملاحظه میکنید. بنابراین امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) ملتقى‏ و محل اشتراک فرقه‏هاى اسلامى است و میتواند منبعى براى وحدت بین مسلمین به حساب بیاید. ادامه مطلب...

در هفته‌ی وحدت دعوت جمهوری اسلامی به این نیست که شیعیان یا سنیان از مذهب خود دست بکشند و به آن مذهب دیگر رو بیاورند؛ دعوت جمهوری اسلامی این است که مشترکات میان مذاهب اسلامی برجسته شود و دیوارهای ساخته‌ی دست دشمنان اسلام و عنادها و کینه‌ورزی‌ها برداشته شود؛ بیایند و در عرصه‌ی معارف اهل‌بیت، بشنوند و ببینند. امروز بیشتر از گذشته دشمنان این دیوار را، این حائل را و این ابزارها و آلات خصومت و کینه‌ورزی را تقویت می‌کنند و سعی می‌کنند برادران مسلمان را از هم جدا کنند.

امریکا و صهیونیستها و مستکبران عالم، نه به شیعه علاقمندند و نه به اهل سنت؛ با هر دو دشمنند؛ آنجایی که مسلمان ـ با نام خدا و با ایمان اسلامی ـ در مقابل زورگویی آنها می‌ایستد، دشمنی می‌کنند. شما ببینید در لبنان با حزب الله شیعه همانقدر دشمنند که در فلسطین با حماس و جهاد سنی؛ در ایران زمان طاغوت با دستگاه سلطنت وابسته‌ی مزدور فاسد پهلوی ـ که اسماً شیعه بود ـ همانقدر همراه بودند که با اشباه و نظائر او در کشورهایی که اسمشان سنی بود! آنها با اسلامی که در مقابل زور بایستد، در مقابل استکبار بایستد، در مقابل غارت منابع طبیعی ملتها بایستد و حق خود را مطالبه کند، مخالفند؛ برای آنها شیعه و سنی معنا ندارد؛ منتها برای این‌که امت اسلام قدرت نگیرد و نتواند حرف قاطعی بزند، سیاستشان این است که در بین برادران مسلمان، در بین شیعه و سنی، در بین فرقه‌های خود شیعه و در بین فرقه‌های خود اهل تسنن اختلاف بیندازند. کار آنها اختلاف افکنی است؛ این را باید ما و نخبگان ما و مردم ما بفهمند. ما افتخار می‌کنیم که پیرو مکتب اهل بیت هستیم، شیعه هستیم، پیرو امامت امیرالمؤمنین و خلافت بلافصل او هستیم؛ به این افتخار می‌کنیم، اما جای اثبات این مطلب کوچه و خیابان نیست؛ جای اثبات این‌گونه مطالب در میان اهل فن، در میان متخصصین و در میان نخبگان است. تازه بحث در این‌گونه موارد باید بحث کلامی و بحث منطقی باشد؛ بدگویی و عیبجویی و فحاشی و شمشیر بر روی هم کشیدن، کمک کردن به دشمنان اسلام است که هم دشمن شیعه و هم دشمن سنی هستند. ما این را به عنوان پرچم وحدت اسلامی در انقلاب اسلامی بلند کردیم. ملت ایران این را می‌خواهد، این را می‌گوید.

این لحظه‏هاى حوادث بزرگ تاریخى، در واقع عوامل پیشرفت تاریخ ملتها هستند. عاشورا یک نیمه‏روز بیشتر نبود؛ تاریخ را تکان داد و متحول کرد. یک حادثه، گاهى به قدرى عمیق و حکیمانه و بجا در طول زندگى یک ملت اتفاق مى‏افتد که تأثیرات آن براى سالهاى متمادى، گاهى براى قرنهاى متوالى باقى میماند. محرّم، یکى از همین مقاطع تاریخى است. عاشورا را شیعه، با همه‏ى وجود نگه داشتند. شما ببینید در طول سالهاى متمادى، قرنهاى متمادى، یاد امام حسین، نام امام حسین، تربت امام حسین، عزاى امام حسین هرگز از بین مردم پیرو اهل‏بیت و مؤمنِ به اهل‏بیت خارج نشد؛ این را رها نکردند؛ هرچند خیلى تلاش شد. حالا شما قضیه‏ى متوکل و بستن راه را شنیده‏اید. اینها آن کارهاى چاروادارى، مخالفتهاى چاروادارى بوده است. مخالفتهاى بسیار زیادى در طول زمان به شکلهاى ظاهراً علمى، به شکل احساساتى، به شکل تجربه‏اى انجام دادند، ولى شیعه نگه داشته است و باید نگه دارد.

میگویند چرا ماتم و گریه و اشک را در بین مردم رواج میدهید؟ این ماتم و اشک براى ماتم و اشک نیست، براى ارزشهاست. آنچه پشت سر این عزاداریها، بر سر و سینه زدنها، اشک ریختنها وجود دارد، عزیزترین چیزهائى است که در گنجینه‏ى بشریت ممکن است وجود داشته باشد؛ او همان ارزشهاى معنوىِ الهى است. اینها را میخواهند نگه دارند که حسین‏بن‏على مظهر این ارزشها بود. یادِ آنهاست؛ زنده نگه داشتن آنهاست.

 ادامه مطلب...

حج، بازخوانی و فراگیری این درس‌های بزرگ است. برائت از مشرکان و بیزاری از بت‌ها و بتگران، روح حاکم بر حج مؤمنان است. جای‌جای حج، نمایشگر دل‌سپردن به خدا و سعی و تلاش در راه او، و برائت از شیطان و رمی و طرد او و جبهه‌گیری در برابر اوست. و جای‌جای حج، مظهر اتحاد و انسجام اهل قبله و رنگ‌باختنِ تفاوت‌های طبیعی و اعتباری و برجسته‌شدن وحدت و برادری حقیقی و ایمانی آن‌ها است.

این‌ها درس‌هائی است که ما مسلمانان از هر نقطه‌ی جهان باید فرا گیریم و براساس آن برای زندگی و آینده‌ی خود برنامه‌ریزی کنیم.

انسجام اسلامى یعنى کشورهاى مسلمان قدر امت بزرگ اسلامى را بدانند. ما از تکه تکه شدن سودى نمی بریم. ما از دشمنى با یکدیگر سودى نمیبریم. ما از تشدید اختلافات قومى، فرقه‏اى، شیعه و سنى، عرب و عجم سودى نمیبریم. امت اسلامى یک مجموعه‏ى عظیم است با امکانات بسیار، با سرمایه‏هاى بسیار؛ اما دنیاى غرب ما را تکه‏پاره کرده است، ما را در مقابل هم قرار داده است. قومیتهاى ما را سلاحى براى برخورد با برادران مسلمان قرار داده است و ما هم نادانسته و جاهلانه، این توطئه و این ترفند را پذیرفتیم و در این دام قرار گرفتیم. باید به خود بیائیم.

ما تعارف نکردیم که گفتیم امسال، سال انسجام اسلامى است. مى‏بینیم توطئه‏هاى دنیاى اسلام را؛ مى‏بینیم تلاشهائى را که انجام میگیرد؛ پولهائى را که خرج میشود براى اینکه بین برادران جدائى بیندازند، نیروهاى ما را علیه هم به کار بیندازند، نگذارند پیش برویم. ما خیلى عقب‏ماندگى داریم. دنیاى اسلام خیلى عقب‏ماندگى دارد. در میدان علم و فناورى باید جلو برویم؛ بالاتر از آن، در میدان تهذیب نفس، پرداختن به خود، باید حرکت کنیم؛ باید جلو برویم.

 ادامه مطلب...

امروز هم بشریت در نهایت نیاز و احتیاج به پیام بعثت و به پیروى از تعالیم انبیاء عظام الهى است، که همه‏ى آنها به نحو کامل در تعالیم اسلام و قرآن جمع شده است. در رأس برنامه‏هاى دعوت اسلامى، سه چیز از همه مهمتر است که در آیات کریمه‏ى قرآن به آنها تصریح شده است:

علم و حکمت ، تزکیه و اخلاق ، و عدالت و انصاف.

اگر درست نگاه کنیم، امروز هم بشر محتاج همین سه چیز است. علم بشر، امروز پیشرفتهاى زیادى داشته است؛ منتها در یک بُعد خاص. علوم مادى و طبیعى - علوم مربوط به زندگى مادى - در بین بشریت پیشرفت کرده است؛ اما بشر در علوم معنوى - چیزهائى که ذهن بشر را نسبت به مبدأ آفرینش و به توحید الهى روشن میکند؛ دل او را هدایت میکند به آن سمتى که بشر براى آن آفریده شده است - محتاج آموختن و فرا گرفتن است. دعوت اسلام به علم، یک دعوت همه‏جانبه است. مسئله‏ى اخلاق و تزکیه‏ى معنوى و روحى، از این هم امروز مهمتر است. گرفتاریهاى بشر، ناشى از دور افتادن از تزکیه‏ى اخلاقى است.

در درجه‏ى اول نخبگان ملتها، مسئولان امور کشورها و جوامع، مخاطب این سخنند. اگر در قله‏هاى جوامع بشرى - که نخبگان سیاسى و علمى و فرهنگى قرار دارند - اخلاق و معنویت و تزکیه وجود داشته باشد، این سرچشمه‏ى فیاض به دامنه‏ها خواهد رسید و مردم هم از اخلاق نیک برخوردار خواهند شد. مسئولان کشور اسلامى در درجه‏ى اول مخاطب این سخنند. حب دنیا، حب شهوات، پایبندى به امیال و هوسهاى حیوانى، دوستیها و دشمنیهائى که منشأ آنها منشأ حیوانى و مادى است؛ جنگ‏افروزیهائى که منشأ آنها قدرت‏طلبى و میل به توسعه‏ى قدرت مادى است؛ ناامنیهائى که منشأ آنها خباثتها و رذالتهاى سیاسى دست‏اندرکاران امور سیاست کشورهاست، گرفتارى عمده‏ى بشرى است.

تزکیه‏ى اخلاقى براى یک کشور، یک امر ضرورى است؛ مهرورزى انسانها با یکدیگر، انصاف انسانها نسبت به یکدیگر، رعایت حال انسانهاى دیگر در برنامه‏ریزى زندگى انسان، رحم و مروت بین افراد بشر، چیزهائى است که زندگى بشر را آرامش میبخشد. اگر ملاحظه میکنیم که دنیا امروز بیش از گذشته در آتش ناامنیها میسوزد - ناامنى، امروز بزرگترین بلاى بشر یا لااقل یکى از بزرگترین بلایاى بشرى است؛ انسانها در درون خانواده‏شان امنیت ندارند؛ در محیط زندگى اجتماعى امنیت ندارند؛ در میان کشور و میهن خودشان امنیت ندارند - این ناامنى ناشى از سوء سیاستها، ناشى از قدرت‏طلبیها، ناشى از بى‏اخلاقیها، ناشى از دورى انسانها از تزکیه است. و اسلام ما را به تزکیه دعوت میکند و این یک قلم بسیار عمده از تعالیم اسلام است. «یتلوا علیکم ایاتنا و یزکیکم و یعلّمکم الکتاب و الحکمة»؛ آیات الهى را تلاوت میکند و آنها را تزکیه میکند؛ آنها را تعلیم میدهد.

و عدالت. استقرار عدالت، دستور همه‏ى انبیاء الهى است، که فرمود ارسال رسل و فرستادن کتابها و این همه تلاشى که انبیاء و پیروان انبیاء انجام دادند، براى این است که: «لیقوم النّاس بالقسط»؛ زندگى مردم، زندگى همراه با قسط باشد.

انسجام اسلامى یعنى عصبیتهاى بین‏المذاهبى مسلمانها نباید تحریک شود. شما نباید کارى کنید که عصبیت آن مسلمانِ غیرشیعه علیه شما تحریک شود؛ او هم متقابلاً نباید کارى کند که غیرت و عصبیت شما را علیه خودش تحریک کند. دشمنان ما همین را میخواهند. الان شما ببینید دو تا گروه فلسطینى در فلسطین دارند با هم میجنگند! براى اسرائیل چه از این بهتر! به جاى اینکه تفنگها به طرف آنها متوجه شود، علیه همدیگر دارند میجنگند! خوب، این خیلى چیز خوبى براى اسرائیل است. چقدر خرج کند، مى‏ارزد که یک چنین وضعى پیش بیاید. فرض بفرمائید در لبنان هم یک گروهى پیدا میشوند و بنا میکنند با یک گروه دیگرى مبارزه کردن و جنگیدن. چه نعمتى بزرگتر از این براى اسرائیل و امریکا! این بهتر است یا اینکه یک گروهى مثل حزب‏اللَّه بیاید جلو، همه هم دنبالش - بعضى از روى دل و ایمان، بعضى هم از روى ترس از افکار عمومى - و اسرائیل را شکست بدهند؟ معلوم است که وضعیت اختلاف براى آنها بهتر است. در دنیاى اسلام، قضیه همین است. آیا مسلمانهاى مصر و اردن و عراق و پاکستان و هند و ترکیه و جاهاى دیگر، اگر به خیابانها بیایند و به نفع جمهورى اسلامى شعار بدهند، براى امریکا بهتر است یا کارى کند که اگر در یک مسئله‏اى، ایران اسلامى صدائى بلند کرد، همه‏ى این ملتها خاموش بشوند؛ بعضیها اظهار مخالفت هم بکنند؟ پیداست دنبال دومى‏اند. چه جورى میشود؟ چطور ممکن است این کار؟ خیلى آسان است. کارى کنند که عصبیتهاى شیعه و سنى را زنده کنند. به آنها تفهیم کنند اینها شیعه‏اند؛ اینها صحابه را سب میکنند؛ اینها مقدسین شما را چنین و چنان میکنند. جدائى بیندازند؛ آنها این را میخواهند. منادى وحدت شیعه و سنى، از اوّلى که این فکرها پیدا شده، این چیزها مورد نظرش بوده است. یک عده‏اى چرا نمیفهمند؟ امام بزرگوار ما که منادى اتحاد بین مسلمین بود، از همه‏ى اینهائى که مدعى‏اند، ولایتش و اعتقادش و ارادتش و عشقش به ائمه (علیهم‏السّلام) بیشتر بود. او بهتر میفهمید ولایت را یا فلان آدم عامى که حالا به اسم ولایت کارهاى خلاف میکند، حرفهاى بى‏ربط میزند در مجالس عام و خاص؟ وحدت را حفظ کنید.

اگر دیدید در جامعه بین شما کسانى هستند که عکس این رفتار میکنند، آنها را طردشان کنید؛ مخالفت خودتان را به آنها ابراز و اعلام کنید؛ اینها ضرر میزنند؛ ضربه میزنند. ضربه‏اى به اسلام میزنند، ضربه‏اى به تشیع میزنند، ضربه‏اى به جامعه‏ى اسلامى میزنند. این از جمله مسائل بسیار مهم است.

امروز وحدت اسلامى به نفع نظام اسلامى است؛ به نفع جمهورى اسلامى است. علیه این جهتگیرى حرکت کردن، به نفع امریکاست؛ به نفع صهیونیستهاست؛ به نفع همان گردن‏کلفتهائى است که در دنیاى اسلام جیبهایشان را از دلارهاى نفتى پُر کردند و دلشان نمیخواهد که عنصرى مثل جمهورى اسلامى، مثل ملت ایران اصلاً وجود داشته باشد. به هر حال، از خداى متعال میخواهیم همه‏ى ما را هدایت کند.

پیوند برادرى میان ملت لازم است، اما کافى نیست؛ پیوند برادرى علاوه‏ى بر درون ملت، باید میان امت اسلامى با کشورها و ملتهاى دیگر برقرار باشد. جنگ شیعه و سنى از جمله‏ى توطئه‏هاى بزرگ دشمنان است. یک گروه متعصبِ متحجرِ بى‏خبر از حقایق عالَم و بى‏خبر از معنویت را در مقابله‏ى با فِرق اسلامى به راه مى‏اندازند - در عراق یک‏جور، در لبنان یک‏جور، در مناطق دیگر یک‏جور - براى اینکه اختلاف ایجاد کنند.

برادران مسلمان چه در ایران، چه در عراق، چه در پاکستان، چه در لبنان، چه در فلسطین، چه در دیگر مناطق عالَم، از هر مذهبى که هستند، این را میدانند که نظر ما این است و نظر علماى حقیقى اسلام این است که: «آلودن دست به خون برادر مسلمان، جزو گناهان غیرقابل بخشش است». کسانى دست خود را به خون برادران مسلمانشان مى‏آلایند به عنوان پیروى از اسلام؟! به نام پایبندى به اسلام؟! این خروج از اسلام است. همه بدانند: برادرى ملت ایران با ملتهاى مسلمان دیگر، یک برادرى واقعى است؛ اختلاف مذهبى در جاى خود هست - شیعه، شیعه است؛ سنى، سنى است - در میان اهل تسنن و در میان شیعه، اختلافهاى فکرى و مذهبى باز هم وجود دارد؛ اما همه‏ى اینها زیر پرچم لا اله الّا اللَّه و محمد رسول اللَّه باید برادر باشند و در مقابله با دشمنان اسلام و دشمنان امت اسلامى بتوانند ایستادگى کنند.